فصلنامه45-آشپزی ایتالیایی

آشپزی ایتالیایی-گنوچی و آرانچینی

گنوچی

تلفظ نام این غذای ایتالیایی درواقع “ناکی” است ولی در ایران به گنوچی معروف شده  است. گنوچی یکی از انواع غذاهای خوشمزه با سیب‌زمینی است که می‌توان آن را به عنوان غذای اصلی و یا پیش‌غذا استفاده کرد.

 

مواد لازم 

۵۰۰ گرم سیب‌زمینی

یک عدد تخم‌مرغ

یک‌چهارم پیمانه پنیر پارمزان

دو سوم پیمانه آرد ذرت

دو سوم پیمانه آرد گندم

سس مارینارا به مقدار لازم

یک قاشق غذاخوری نعنا خشک

نمک، فلفل و زرچوبه به میزان لازم

یک قاشق غذاخوری روغن زیتون

فصلنامه45-آشپزی ایتالیایی

طرز تهیه گنوچی

سیب‌زمینی‌ها را آب‌پز کنید و اجازه دهید سرد شوند.

بعد از سرد شدن آن‌ها را رنده کنید و در ظرفی با پودر نعنا، فلفل، زرچوبه و پودر سیر مخلوط کنید.

تخم‌مرغ، پنیر پارمزان، آرد ذرت، آرد گندم  و روغن زیتون را اضافه کنید و مواد را با دست ورز دهید تا خمیر کاملا یک‌دست شود و طعم بینظیر روغن زیتون لادن به خورد بقیه مواد برود.

روی تخته آشپزی آرد بپاشید و خمیر را روی آن لوله کنید و در قطعات دو سانتی‌متری آن را تکه کنید. می‌توانید روی این قطعات را با چنگال فرم دهید.

در یک قابلمه آب بریزید و روی شعله گاز قرار دهید و اجازه دهید آب جوش بیاید.

بعد از جوش آمدن آب خمیرهایی را که تکه کرده بودید در آب جوش بیندازد.

بعد از دو دقیقه آن‌ها را از آب بیرون آورده و با سس مارینارا سرو کنید.

فصلنامه45-آشپزی ایتالیایی


آرانچینی

آرانچینی از پیش غذاهای معروف ایتالیایی است که بیشتر در شمال این کشور رواج دارد.

این پیش غذای ایتالیایی درواقع گلوله‌های برنجی مغزداری است که با آرد سوخاری در روغن سرخ می‌شود. سیسیل، زادگاه این پیش‌غذای ترد و خوشمزه است چراکه در این شهر کشت برنج رواج دارد. حداکثر زمان لازم برای پخت این پیش غذای ایتالیایی پنجاه دقیقه است و مواد لازم برای تهیه آن عبارت‌اند از:

•    دو فنجان برنج خام

•    یک زردۀ تخم‌مرغ

•    نصف فنجان پنیر پارمسان رنده شده

•    یک ‌چهارم فنجان کره آب‌شده

•    صد و پنجاه گرم گوشت چرخ شده

•    یک پیاز متوسط خرد‌شده

•    نصف فنجان سس گوجه‌فرنگی

•    نصف فنجان نخودفرنگی پخته‌شده

•    یک‌ چهارم قاشق چای‌خوری نمک

•    یک‌ چهارم قاشق چای‌خوری فلفل

•    دو عدد سفیده تخم‌مرغ

•    یک و نیم فنجان آرد سوخاری یا پودر نان باگت

•    مقداری روغن برای سرخ کردن

فصلنامه45-آشپزی ایتالیایی

برای آماده‌سازی این پیش غذای ایتالیایی لازم است که ابتدا برنج را باکمی نمک بپزید. پس‌ازاینکه کمی سرد شد، کره، زرده تخم‌مرغ و پنیر را به آن اضافه کنید؛ مواد را درون یخچال بگذارید تا سرد شود. درون یک تابه، پیاز را با گوشت تفت دهید تا رنگ آن تغییر کند، سپس سس گوجه‌فرنگی و نخود‌فرنگی را به آن اضافه کنید و اجازه دهید گوشت در سس گوجه پخته شود؛ کمی نمک و فلفل و ادویه‌های موردعلاقه‌تان را نیز به آن اضافه کنید.

مخلوط برنج را به یازده قسمت تقسیم کنید. در مرکز هر قسمت کمی از مایه گوشت قرار دهید و برنج را به‌صورت گلوله‌های کوچک درآورید. گلوله‌ها را در سفیده تخم‌مرغ بغلتانید، سپس در آرد سوخاری یا پودر نان باگت بزنید و در روغن داغ سرخ‌ کنید. قبل از قرار دادن این پیش غذای ایتالیایی در تابه، از داغ بودن روغن مطمئن شوید. اگر دوست دارید که روغن کمتری مصرف کنید، می‌توانید آرانچینی‌ها را در ظرف مخصوص فر بچینید و آن‌ها را بدون روغن در فر بپزید. (توجه داشته باشید که آرانچینی یک پیش غذای ایتالیایی است که طبق دستور اصلی باید در روغن سرخ شود.)

فصلنامه45-آشپزی ایتالیایی
فصلنامه45-خودرو فیات و خانواده آنیلی

مشاهیر ایتالیا-خودرو فیات و خانواده آنیلی

فیات، به ایتالیایی: Fiat سرنام فابریکا ایتالیانا اتومبیلی تورینو شرکت خودروسازی ایتالیایی است، که در زمینه تولید انواع خودرو، موتورهای خودرو و وسایل نقلیه تجاری فعالیت می‌کند. این شرکت همچنین ارائه‌دهنده خدمات مالی و صنعتی است، که دفتر مرکزی آن، در شهر تورین، در شمال ایتالیا قرار دارد.

 

شرکت فیات در سال ۱۸۹۹ توسط جووانی آنیلی تأسیس شد.

این شرکت که در گذشته تانک، لوکوموتیو، تراکتور، هواپیما و بالگرد نیز تولید کرده، در سال ۲۰۰۹ به‌عنوان بزرگ‌ترین خودروساز ایتالیا و ششمین خودروساز بزرگ جهان، معرفی شده‌است.

 

دارایی‌های گروه خودروسازی فیات غالباً در بیرون از خاک ایتالیا قرار دارند، که بخش اعظم آن، در کشور برزیل مستقر می‌باشد. کمپانی فیات همچنین در کشورهای آرژانتین و لهستان نیز دارای کارخانجات تولیدی است. شرکت فیات سابقه طولانی در واگذاری حق امتیاز به دولت‌ها و سایر کمپانی‌ها، بدون در نظر گرفتن سیاست محلی در کشور آنها، دارد. این شرکت ایتالیایی همچنین، در شرکت‌های خودروسازی مستقر در فرانسه، ترکیه، مصر٫ آفریقای جنوبی٫ هند، صربستان، پاکستان و چین، سرمایه‌گذاری‌های مشترک دارد.

فصلنامه45-خودرو فیات و خانواده آنیلی

گروه صنعتی فیات در طول بیش از یک قرن فعالیت، موفق به خریداری شرکت‌های زیادی شده‌است. فیات در سال ۱۹۶۸ لانچیا را بدست آورد، در ۱۹۶۹ فراری و در ۱۹۸۶ شرکت آلفا رومئو را از دولت ایتالیا خریداری نمود، در ۱۹۹۳ خودروسازی مازراتی را تصاحب کرد، در سال ۲۰۱۱ نیز به‌ترتیب کرایسلر، دوج و جیپ را بدست آورد. این شرکت، از طریق شرکت تابعه صنایع فیات نیز مالک ۸۹٫۹٪ درصد از سهام شرکت صنایع سنگین اویکو می‌باشد.[۲] از تاریخ ۲۷ ژانویه ۲۰۱۴ در پی تأسیس گروه فیات کرایسلر اتومبیلز، شرکت فیات و کرایسلر، به‌همراه کلیه شرکت‌های تابعه، زیرمجموعه و فرعی آنها، زیر چتر این گروه خودروسازی، که توسط فیات مدیریت می‌شود، قرار گرفتند.

 

شرکت فیات در سال ۱۸۹۹ به وجود آمد. در آن زمان جووانی آنیلی به همراه چند سرمایه‌گذار دیگر، شرکتی را تأسیس کردند و آن را فابریکا ایتالیانا اتومبیلی تورینو نام نهادند. در سال ۱۹۰۶ نام شرکت به فیات حروف ابتدایی نام اصلی تغییر پیدا کرد، که مختصر شده نام نخست کمپانی بود. شرکت فیات با مدیریت آنیلی کار خود را شروع کرد و پس از تأسیس اولین کارخانه خود در ایتالیا، شروع به تولید کرد و هشت نمونه از اولین خودروهای خود که از یک مدل اتومبیل بنز، الهام گرفته شده بود را ساخت.

اولین کامیون فیات در سال ۱۹۰۳ عرضه شد. در سال ۱۹۰۸ اولین خودروی فیات به ایالات متحده آمریکا صادر شد، که آغازی برای گسترش فعالیت‌های شرکت بود. همچنین در همان زمان، اولین موتور هواپیمای این شرکت نیز ساخته شد، در طول سال‌های بعد، تاکسی‌های فیات در اروپا به راه افتادند.

 

در اواخر دهه ۱۹۱۰ جووانی آنیلی، با هنری فورد ملاقات نمود و در پی آن، از کارخانه فورد در ایالات متحده آمریکا بازدید کرد و بسیار تحت تأثیر قرار گرفت. او تصمیم گرفت تولید انبوه به سبک آمریکایی را در شرکت خود استفاده کند، سپس کارخانه لینگوتو را راه‌اندازی کرد، که در آن زمان بزرگترین کارخانه در اروپا بود. این کارخانه سریعاً به نماد صنعت ایتالیا تبدیل شد. تولید به سرعت افزایش یافت و به ساخت دومین کارخانه در تورین منجر شد. قبل از آغاز جنگ جهانی دوم، فیات ۵۰٫۰۰۰ کارمند را در استخدام داشت و به عنوان انگیزه‌ای در اقتصاد کشور ایتالیا محسوب می‌شد.

 

در سال ۱۹۱۰ کارخانه فیات در نیویورک تأسیس شد، که تولید آن با آغاز جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۷ متوقف شد. در سال ۱۹۲۸ مدل فیات ۵۰۹ تولید گردید. در ۱۹۳۰ فیات دو خودرو کم‌مصرف را عرضه کرد، که با استقبال خوبی مواجه شدند. با شروع جنگ جهانی دوم، شرکت فیات دچار رکود شد و جووانی آنیلی نیز در سال ۱۹۴۵ درگذشت. در همین زمان، شرکت مجبور به تولید خودروهای نظامی برای ارتش ایتالیا شد و حتی هواپیمای نظامی سی‌آر.۴۲ را نیز عرضه کرد.

فصلنامه45-خودرو فیات و خانواده آنیلی

پس از آنیلی، ریاست فیات به ویتوریو والتا رسید. نخستین خودروی تولید شده پس از ریاست وی، فیات ۴ اچ‌پی بود. ین مدل نیز از خودروهای طراحی شده توسط کارل بنز، ساخته شد.پس از پایان جنگ، فیات با مدیریت ویتوریو والتا کار خود را ادامه داد و همچنین شروع به تحقیق برای استراتژی‌های جدید نمود. در سال‌های بعد نیز با تولیدات جدید خود بسیار مشهور گردید و به قطب صنعتی و اقتصادی در ایتالیا تبدیل شد.

 

شرکت فیات در دهه ۱۹۶۰ به دنبال موفقیت‌های مکرر، مدل‌های فیات ۱۳۰۰، فیات ۱۵۰۰ و فیات ۱۸۰۰ را نیز عرضه کرد و با صادرات محصولاتش، به بازارهای جهانی راه یافت.

 

از آنجا که شرکت فیات از ابتدا به صورت خانوادگی اداره می‌شد، در سال ۱۹۶۶ جیانی آنیلی نوه جووانی به ریاست شرکت برگزیده شد و راه پدربزرگش را ادامه داد. این شرکت طی چند سال یک مجموعه از اتومبیل‌های اقتصادی موفق مانند نوا ۵۰۰ و ۶۰۰ عرضه کرد. در طول یک دهه موفق، بین سال‌های ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۹، تولید این کمپانی از ۴۲۵٫۰۰۰ دستگاه، به ۱٫۷۵۱٫۴۰۰ اتومبیل افزایش یافت. در سال ۱۹۷۲ نیز با تولید خودرو مدل فیات ۱۲۷ به شهرت زیادی رسید.

 

در دهه ۱۹۷۰ فیات به دلیل اعتصاب و چند طراحی ناموفق ضربه خورد. بحران نفتی سال ۱۹۷۳ می‌توانست به این شرکت که دارای تخصص در تولید خودروهای کم‌مصرف بود، کمک کند، اما پیش از آن فیات مجموعه محصولات خود را در جهت اتومبیل‌های بزرگ همچون فیات ۱۳۰ و فیات دینو، با موتور فراری توسعه داده بود. علاوه بر این اعتبار شرکت به دلیل استفاده از استیل زنگ زده روسیه و مسائل مربوط به کنترل کیفیت، خدشه دار شد. نه تنها فروش شرکت آسیب دید، بلکه مجبور شد از بازار آمریکای شمالی نیز عقب نشینی کند.

 

این شرکت در سال‌های ۱۹۷۸ تا ۱۹۹۰ پروژه‌های گوناگونی را اجرا و خودروهای متنوعی را عرضه کرد. فیات، لانچیا را در سال ۱۹۷۸ جذب کرد و کنترل کامل آلفا رومئو را در سال ۱۹۸۶ در دست گرفت. زودتر از این در سال ۱۹۶۹ با انزو فراری بر سر خرید ۵۰٪ از سهامش در فراری به توافق رسید تا این امکان برای انزو فراهم شود تا بدون نگرانی در خصوص موضوع مالی، بر مسابقات اتومبیلرانی متمرکز شود. در سال ۱۹۹۳ دی توماسو ۵۰٪ از سهام مازراتی را به فیات فروخت. سهام باقی‌مانده در سال ۱۹۹۷ هنگامی که فیات از فراری درخواست کرد تا مازراتی را از طرف خودش بخرد و کنترل کند، حفظ شد.

در دهه ۱۹۸۰ مدیرعامل جدید سزار رومیتی با معرفی خط‌های تولید اتوماتیک و استاندارد کردن اجزا (موتورهای گرمایی و جایگاه‌های نوع چهار)، باعث رونق فیات شد. این رونق در مقام مؤثرترین تولیدکننده اتومبیل، باعث اعتبار این شرکت شد. فیات با کمک مدل‌های پاندا و یونو (که هر دو توسط جورجتو جیجیارو طراحی شدند) خیلی زود به دوران شکوفایی خود بازگشت.

 

خودرو فیات پاندا که در فیات طراحی شده بود، توانست جایزه خودرو سال ۲۰۰۴ اروپا را از آن خود کند. پس از آن فیات به تولید خودروهای تمام الکتریکی پرداخت. این شرکت در جریان بحران مالی جهانی سال ۲۰۰۸ با مشکلات زیادی مواجه و آسیب زیادی به عملکرد اقتصادی آن وارد شد. رئیس شرکت فیات از دولت این کشور خواست تا طرحی مشابه طرح حمایت ایالات متحده آمریکا از صنعت خودروسازی در نظر بگیرد، تا از این طریق شرکت فیات نیز همچون دیگر شرکت‌های خودروسازی جهان تحت پوشش حمایت‌های مالی دولت قرار گیرد. در پی این بحران، جان الکان نوه دختری جیانی آنیلی که هم‌اکنون رییس هیئت مدیره و مالک انتخابی فیات می‌باشد، در آن روزها، در منصب رئیس شرکت خودروسازی فیات ایتالیا گفت: شرکت‌های خودروسازی در جهان برای غلبه بر پیامدهای بحران اقتصادی جهانی مجبور به ادغام شدن در یکدیگر خواهند شد. به‌طوری‌که همه این شرکت‌ها تحت پوشش شش شرکت بزرگ خودروسازی قرار خواهند گرفت. سرجیو مارکیونه، مدیر عامل اجرایی شرکت نیز معتقد است؛ فقط شرکت‌هایی در بخش خودروسازی قادر به ادامه حیات خواهند بود که بتوانند هر سال بیش از ۵٫۵ میلیون دستگاه خودرو تولید کنند.

 

سرجیو مارکیونه، مدیرعامل شرکت فیات در سال ۲۰۰۹ اعلام کرد این شرکت تمایل دارد بخش اروپایی جنرال موتورز، سومین غول خودروسازی جهان را خریداری کند. فیات که چندی قبل هم شرکت ورشکسته کرایسلر را تصاحب کرده بود، با این خرید قصد داشت یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های خودروسازی را ایجاد کند. در صورت تشکیل چنین شرکتی، میزان فروش آن به بیش از ۶ میلیون خودرو و درآمد آن نیز به بیش از ۱۰۰ میلیارد دلار در سال می‌رسید. در اوایل سال ۲۰۱۱ میلادی شرکت خودروسازی فیات اعلام کرد بیش از ۵۰۰ هزار دستگاه از خودروهای این شرکت را به علت نقص فنی از بازار اروپا جمع‌آوری خواهد کرد. این ۵۰۰ هزار دستگاه خودرو معیوب شامل مدل‌های فیات گراند پونتو و گراند پونتو آبراس بود که قرار شد از بازار ایتالیا و سایر کشورهای اروپایی جمع‌آوری شود.

 

شرکت خودروسازی فیات که در ایتالیا متولد شده و خودروهای معروفی را نیز به جهان عرضه کرده‌است، امروزه از بهترین خودروسازان جهان می‌باشد و با داشتن حدود ۲۱۴ هزار کارمند در سراسر جهان، درآمدی بالغ بر ۸۳ میلیارد یورو را در سال ۲۰۱۲ میلادی به دست آورده‌است

فصلنامه45-خودرو فیات و خانواده آنیلی

زندگی شخصی جووانی آنیلی

جووانی آنیلی در سال ۱۸۶۶ در شهر کوچکی بنام ویلمار پروسا، در نزدیکی شهر پیمونت زاده شد. پدر او، ادواردو آنیلی شهردار ویلمار پروسا بود، ولی در سن ۴۰ سالگی درگذشت. جووانی در زمان مرگ پدرش تنها پنج سال داشت.

 

جووانی پس از تکمیل تحصیلات متوسطه، به شهر تورین نقل مکان کرد و در کالج سن جوزپه مشغول به‌تحصیل شد. سپس در ۱۸۹۵ بار دیگر به شهر محل زادگاهش بازگشت و او نیز راه پدرش را ادامه داد و به‌عنوان شهردار این شهر منصوب شد.

 

زندگی حرفه‌ای

آنیلی در سال ۱۸۹۸ در شهر تورین با بریکساریو دی کاچرانو ملاقات نمود، که در این دیدار وی طرح ساخت اتومبیل خود را با آنیلی مطرح کرد و از او خواست که به‌عنوان سرمایه‌گذار در این طرح مشارکت نماید.

 

در تاریخ ۱۱ ژوئیه ۱۸۹۹ آنیلی یکی از اعضای مؤسس شرکت فابریکانا ایتالیانا دی اتومبیلی تورینو که بعدها به‌اختصار فیات نام گرفت، بود. سرمایه نخستین وی در آغاز مبلغ ۴۰۰ دلار بود. یک سال بعد آنیلی به مدیرعاملی شرکت برگزیده شد و از سال ۱۹۲۰ نیز به‌عنوان رییس هیئت مدیره فیات منصوب گردید.

 

شرکت فیات در نخستین سال فعالیتش تنها ۲۴ دستگاه خودرو تولید نمود. در سال ۱۹۰۳ این کمپانی اولین سود خود را تجربه کرد و در این سال ۱۳۵ دستگاه تولید کرد، که این رقم در ۱۹۰۶ به ۱٫۱۴۹ دستگاه افزایش پیدا کرد.

 

در پی تبدیل شدن فیات به یک شرکت عمومی، سهام آن در بازار بورس ایتالیا عرضه شد و آنیلی اقدام به خریداری کلیه سهام این شرکت نمود و به این ترتیب، فیات کاملأ در اختیار خانواده آنیلی قرار گرفت. این شرکت امروزه کماکان در اختیار خانواده آنیلی و نوادگان جووانی آنیلی قرار دارد.

 

آنیلی در طول سال‌های جنگ جهانی اول و سپس جنگ جهانی دوم شرکت فیات را مدیریت نمود و در سال ۱۹۴۵ اندکی پس از پایان جنگ جهانی دوم در سن ۷۹ سالگی درگذشت.

فصلنامه45-گردشگری در ایتالیا

گردشگری در ایتالیا-کومو COMO

شهر کومو مرکز اداری استان کومو در ناحیه‌ی لمباردی است. ناحیه‌ی لمباردی یکی از ۲۰ ناحیه‌ی کل کشور ایتالیا است که در شمال این کشور واقع شده است. استان میلانِ ایتالیا هم در همین ناحیه‌ی لمباردی است و از همین رو شهر و استان کومو نیز فاصله‌ای نسبتاً اندک از میلان دارند.

نزدیکی این شهر به دریاچه‌ کومو و کوه‌های آلپ موجب به ‌وجود آمدن طبیعتی فوق‌العاده در اطراف آن شده و به همین دلیل در دهههای اخیر این شهر یکی از توریستی‌ترین شهرهای ایتالیا بوده است.

گردشگری

شهر کومو به دلیل نزدیکی به دریاچه کومو و کوه آلپ و وجود محل های هنری، کلیساها، باغ ها ، موزه ها، تئاتر ها، پارک ها و کاخ ها یک شهر گردشگری محسوب می شود که از تفریحات و جاذبه های آن می توان به موارد زیر اشاره نمود :

 

قایق سواری روی دریاچه کومو

قطعاً جذاب‌ترین جاذبه‌ی توریستی در شهر کومو دریاچه‌ی کومو و محیط زیبای اطراف آن است. یکی از بهترین کارهایی که به‌واسطه‌ی حضور این دریاچه‌ی زیبا در شهر کومو در ایتالیا می‌توان انجام داد قایق‌سواری روی آب‌های دریاچه‌ی کومو است. خوشبختانه شرکت‌های زیادی در آن ناحیه در راستای اجاره‌دادن قایق فعال هستند و بنابراین برای گشت‌وگذاری آبی روی آب‌های این دریاچه‌ی زیبا هیچ مانع و هیچ دشواری‌ای وجود ندارد.

قطعاً و بدون هیچ تردیدی قایق‌سواری روی آب‌های دریاچه‌ی کومو بهترین تفریح شهر کومو در ایتالیا برای اکثر گردشگران است.

فصلنامه45-گردشگری در ایتالیا

کلیسای جامع کومو

کلیسای جامع کومو در مرکز شهر بدون تردید زیباترین ساختمان شهر از لحاظ معماری است. این کلیسا در قرن چهاردهم ساخته شده و به مریم مقدس اختصاص داده شده است. این کلیسا از معماری گوتیک بهره می‌برد و جالب آن که از قرن چهاردهم تا حدود قرن هجدهم تکمیل‌شدن کار ساخت آن به طول انجامیده است. نمای بیرونی این کلیسا، همانطور که در تصویر مشخص است، بسیار زیباست و از سنگ ساخته شده و نمای درون هم به سبب وجود نقاشی‌های تزئینی بسیار زیاد توانسته از زیبایی‌های چشمگیری برخوردار شود.

درون کلیسای جامع کومو طاق‌هایی مرتفع با حکاکی‌ها و نقاشی‌هایی زیبا وجود دارد و از همه زیباترشان طاق یا گنبد اصلی است که با آثارهنری طلاکاری شده، زیبایی‌ای بیش‌ از سایر طاق‌ها و گنبدها دارد.

موزه‌ باستان‌شناسی کومو

مناطق اطراف دریاچه‌ی کومو صرفاً در چند قرن اخیر مسکونی نشده‌اند، بلکه از دیرباز انسان‌ها در این مناطق زندگی می‌کرده‌اند. موزه‌ی باستان‌شناسی کومو که در نزدیکی کلیسای جامع قرار دارد محل به‌نمایش درآمدن اشیایی است که از زندگی مردم قدیمی کومو جمع‌آوری شده‌اند و قدمت برخی از آن‌ها حتی به دوران یونان باستان و قبل‌تر از آن بازمی‌گردد.

در این موزه جواهرات، مصنوعات، ماشین‌آلات کشاورزی و موارد دیگری در ارتباط با زندگی مردم کومو در حدود ۲۰۰۰ سال قابل مشاهده هستند.

موزه‌ی تاریخی Giuseppe Garibaldi

این موزه هم یک موزه‌ی تاریخی است که در نزدیکی موزه‌ی باستان‌شناسی واقع شده است. این موزه در درون از اتاق‌هایی مجلل و تزئینشده برخوردار است و در آن به نمایش زندگی سنتی ایتالیایی اقدام شده است. در این موزه بیش‌تر بر سبک زندگی ایتالیایی‌های قدیم تمرکز شده و از همین رو عمدتاً مبلمان، فرش، لباس و موارد این قبیل در آن قابل مشاهده هستند.

فصلنامه45-گردشگری در ایتالیا

قطار کابلی

شهری کوچک در بالای کوه‌های اطراف دریاچه‌ی کومو وجود دارد که با نام Brunate شناخته می‌شود. تفریح خاصی که در ارتباط با رسیدن به این شهر کوچک وجود دارد استفاده از قطار کابلی است. در لبه‌ی شرقی دریاچه‌ی کومو یک قطار کابلی وجود دارد که در مسیر این شهر کوچک حرکت می‌کند. بالا رفتن با این قطار کابلی یکی از بهترین تفریحاتی است که گردشگران می‌توانند در شهر کومو در ایتالیا تجربه کنند. پس از رسیدن به Brunate از طریق قطار کابلی، می‌توان چشم‌اندازی عالی از دریاچه‌ی کومو و محیط اطراف آن در پیش چشم داشت. ضمناً در Brunate کافه‌ها و رستوران‌هایی هم هستند و همچنین فضا برای پیاده‌روی در مکانی طبیعی و زیبا به‌خوبی فراهم است.

بازدید از Villa Balbianello

تفریح دیگری که در نزدیکی شهر کومو ایتالیا می‌توان تجربه کرد، بازدید از ویلایی در دماغه‌ی Punta Balbianello در نزدیکی دریاچه‌ی کومو است. این ویلا با معماری باروک یکی از زیباترین ساختمان‌های آن منطقه است و گفته می‌شود در سده‌ی هجدهم ساخته شده است. خوشبختانه می‌توان وارد ویلا شد و از زیبایی‌های معماری آن لذت برد، اما جز این می‌توان به بالکن ویلا رفت و از آن‌جا چشم‌اندازی فوق‌العاده زیبا از دریاچه‌ی کومو در پیش چشم داشت.

ضمناً در همین دماغه یک مسیر پیاده‌روی عالی وجود دارد که از خلیج Lenno می‌گذرد و همزمان می‌توان در این مسیر از درختان سربه‌فلک‌کشیده‌ی بسیار زیبا هم لذت برد.

کلیسای Sant’Abbondio

این کلیسا یکی از قدیمی‌ترین کلیساهای کل ایتالیا است. برخی می‌گویند که در قرن پنجم میلادی ساخته شده و برخی بر این باور هستند که ساختمان اصلی این کلیسا در قرن یازدهم ساخته شده، اما پس از آن بارها تغییراتی در آن ایجاد کرده‌اند و وجود همین تغییرات موجب شده که نقاشی‌ها و تزئینی‌های بسیار زیادی بر روی دیوارهای درونی این کلیسا از دوران‌های مختلف به یادگار بماند.

دریاچه کومو بسیار زیبا و دل‌انگیز است و وجود آن در نزدیکی شهر کومو رونق زیادی به گردشگری این شهر بخشیده است. خوشبختانه در اطراف این دریاچه می‌توان به پیاده‌روی پرداخت و با در نظر داشتن زیبایی‌های این دریاچه و نسیم خنکی که از آن می‌وزد، می‌توان گفت که پیاده‌روی در اطراف این دریاچه یکی از بهترین تفریحاتی است که هر گردشگر می‌تواند در طی سفر به کومو تجربه کند.

فصلنامه45-گردشگری در ایتالیا
فصلنامه45-گردشگری در ایتالیا

مشاهیر کومو

کومو زادگاه بسیاری از چهره‌های سرشناس از جمله کائسیلیوس شاعر (تا حدودی دارای ابهام) که در یک صده پیش از میلاد، نام آن توسط کاتولوس برده شده است و چهره‌های سرشناس‌تر مانند پلینیوس، پلینی کوچکتر، اینوسنت یازدهم، آلساندرو ولتا دانشمند و بسیاری دیگر است.

فصلنامه45-هیئت میلان

رویدادها-هیئت میلان

به همت اتاق ایران و ایتالیا
نشست تجاری شرکت‌های ایرانی و ایتالیایی در میلان برگزار شد:

هیئتی متشکل از تولیدکنندگان، بازرگانان و فعالان اقتصادی توسط اتاق ایران و ایتالیا و به سرپرستی آقای مهندس پورفلاح، ریاست این اتاق به منظور برگزاری نشست تجاری با همتایان ایتالیایی از 5 الی 8 آذر 1398 به شهر میلان ایتالیا اعزام‌ شد.

اتاق ایران و ایتالیا هیئت بزرگ اقتصادی مرکب از مدیران شرکت‌های مرتبط با رشته‌های نساجی، چرم، پاستا، مواد غذایی، پتروشیمی، معدن، قهوه، سازندگان عینک، ساختمان و برق را به سرپرستی آقای مهندس پورفلاح، ریاست اتاق و با حضورتعدادی از روسای اتاقهای استان‌ها‌ و برخی ازمدیران شرکت‌های مطرح و معتبر عضو اتاق جهت ملاقات با همتایان خود در تاریخ 8-5 آذر1398 ( 26-29 نوامبر سال 2019) به شهر میلان اعزام‌ نمود.
سمینار مشترکی با حضور سفیر و سرکنسول محترم ایران در ایتالیا، ریاست و دبیرکل اتاق ایران – ایتالیا، دبیرکل اتاق ایتالیا – ایران در رم، فعالان معتبر اقتصادی ایرانی و ایتالیایی، وکلا و مشاورین مالی، روز پنجشنبه 7 آذرماه (28 نوامبر 2019) برگزار شد.
این نشست پس از پخش سرود ملی دو کشور،با خوشامدگویی خانم مهندس شهابی، دبیرکل اتاق ایران – ایتالیا و ارائه توضیحاتی درباره اهداف حضور این هیئت در ایتالیا و معرفی سخنرانان، آغاز شد.
در ادامه آقای مهندس پورفلاح رئیس اتاق ایران – ایتالیا با اظهار خرسندی از حضور در جمع تجار ایتالیایی و تشکر از فراهم کنندگان این فرصت، اظهار نمود: اتاق ایران و ایتالیا قدیمی‌ترین و بزرگ‌ترین اتاق مشترک با یک کشور اروپایی در ایران است. این تشکل در حال حاضر دارای بیش از 5000 عضو ثبت شده می‌باشد، ما به کمک خواهرخوانده خود یعنی اتاق ایتالیا- ایران در رم طی سال‌های طولانی همکاری ، سعی کردیم تا سطح مبادلات تجاری بین دو کشور را افزایش داده و جهت رفع مسائل و مشکلات فعالان اقتصادی دو کشور، تلاش نمائیم.
مهندس پورفلاح رکوردهای بالای بدست آمده بویژه در سال‌های تحریم را نشان‌دهنده علاقه فعالان اقتصادی در حفظ و گسترش مبادلات اقتصادی میان ایران و ایتالیا دانست و افزود: تردیدی نیست که تحریم‌ها بر روند فعالیت‌های اقتصادی تاثیر گذاشته و رکوردها را نسبت به سالهای نه چندان دور که ایتالیا شریک اول تجاری ما در اروپا بود کاهش داده است. با این حال ما اطمینان داریم که این محدودیت‌ها در آینده رفع شده و حجم فعالیت‌های صنایع دو کشور و رکوردهای قبلی تجدید خواهد شد.
وی با بیان این که ما اینجا هستیم که تا عادی شدن شرایط، راه‌های حفظ و توسعه مبادلات تجاری خود را زنده نگه داریم، تصریح کرد: به شما اطمینان می‌دهیم که اتاق بازرگانی ایران و ایتالیا با استفاده از همراهی و همکاری اتاق ایتالیا-ایران و پشتیبانی اتاق ایران، تمام سعی خود را به کار می‌برد که مشکلات فعالان اقتصادی دو کشور را به حداقل برساند تا به کمک هم از این مرحله عبور کنیم.
مهندس پورفلاح در پایان سخنان خود از تجار و فعالان اقتصادی و مسئولان اتاق ایتالیا و ایران دعوت کرد تا نشست بعدی فعالان اقتصادی ایران وایتالیا در ابتدای سال 2020 به میزبانی تجار ایرانی و هیئت رئیسه اتاق ایران و ایتالیا، در تهران برگزار شود.
در این نشست ظرفیت‌های تجاری هردو کشور و شیوه‌های همکاری در شرایط تحریم مورد بحث و بررسی قرار گرفت و شرکت‌های ایرانی و ایتالیایی در مذاکرات B to B به مذاکره تجاری با طرف‌های خود پرداختند.
امیدواری به نزدیک‌تر شدن روابط تجاری دو کشور
در ادامه اجلاس آقای دکتر بیات، سفیر ایران در رم، ضمن اشاره به گذشته تاریخی، روابط محکم بین ایران و ایتالیا، و حمایت مقامات تجاری دو کشور، برلزوم افزایش فعالیت بخش خصوصی این کشورها و آمادگی کامل سفارت ایران در رم برای مساعدت و پشتیبانی همه‌جانبه از تجار ایرانی و ایتالیایی تأکید نمود.
دکتر بیات تصریح کرد: پس از معاهده برجام و امضای آن که با استقبال زیادی از شرکت‌های ایتالیایی مواجه شد، حجم مبادلات بین ایران و ایتالیا به رقم قابل توجهی رسید بطوریکه در سال‌های 2018،2017 ایتالیا اولین شریک تجاری ایران بود.
وی یادآور شد: پس از خروج یکجانبه امریکا از برجام و تحمیل فشار‌ها متاسفانه حجم مبادلات بین ایران و ایتالیا تا حدودی کاهش یافت، با این‌حال تعاملات تجاری کاملاً متوقف نشده و کماکان شاهد تداوم علاقمندی بخشی ازجامعه تجاری ایتالیا برای همکاری با همتایان ایرانی به‌دلیل مزیت‌های بازار ایران هستیم.
سفیر کشورمان در ایتالیا در پایان ضمن تاکید بر لزوم تنوع بخشی به تجارت کالاها و خدمات قابل مبادله میان دو کشور، گفت: اتحادیه اروپا تلاش کرده است تا راه‌های تبادل تجاری را ازطریق اینستکس ایجاد نماید که اگرچه تاکنون به نتیجه نهایی نرسیده است اما امیدوار هستیم به زودی اجرایی شود. علاوه بر این، کشورها نیز مستقلاً باید مترصد ایجاد راه‌حل‌های دیگری باشند که در همین راستا سفارت ایران در رم نیز اقداماتی را بعمل آورده است. وی همچنین در جهت رفع موانع و ارتقاء سطح مناسبات تجاری دو کشور در شرایط کنونی به اهمیت نقش بازرگانان بخش‌های خصوصی ایران و ایتالیا در اتخاذ راهکار‌های ابتکاری ومطمئن اشاره کرد.
در ادامه، آقای دکتر صولت” سرکنسول ایران در میلان که در این سمینار حضور داشت برگزاری این نشست را فرصت مغتنمی برای بازرگانان دو کشور توصیف و نسبت به اینکه مذاکرات دوجانبه تجاری شرکت‌ها قرین موفقیت و دربردارنده توافقات و منافع متقابل برایشان باشد ابراز امیدواری کرد.
سپس آقای داگاتا، دبیرکل اتاق ایتالیا- ایران در رم، نیز با اشاره به گذشته غنی تاریخی و سابقه درخشان تجاری میان ایران و ایتالیا، تاکید کرد: لازم است این دوکشور درصدد حفظ و توسعه روابط تجاری و بازرگانی فیمابین باشند و علیرغم تحریم‌های شدید وضع شده بتوانند روابط خود را حفظ نمایند و همچنان به فعالیت‌های اقتصادی خود ادامه دهند تا پس از رفع تحریم‌ها شاهد شکوفایی بیشتر این روابط باشیم.
پس از خاتمه سخنرانی‌ها، معرفی شرکت‌های ایرانی و ایتالیایی توسط دبیرکل اتاق ایران- ایتالیا در دستورکار قرار گرفت و به دنبال آن مذاکراتB to B هماهنگ شده توسط اتاق ایران-ایتالیا و اتاق ایتالیا – ایران آغاز گردید و 25 شرکت ایرانی به بحث و مذاکره تجاری با بیش از 40 شرکت از طرف‌های ایتالیایی خود پرداختند.
این سمینار که درساعت 09:00صبح آغاز گردیده بود در ساعت 14 با خاتمه جلسات B to B میان طرف‌های ایرانی و ایتالیایی پایان یافت. در حاشیه این سمینار مسئولین 2 اتاق مشترک نیز در زمینه مسائل فیمابین به بحث و تبادل نظر پرداختند.