احمد پورفلاح
بى اذن او: هيچ برگى از درخت نمى‌افتد…
هيچ موجى بر ساحل نمي‌كوبد…
و هيچ روزى جاى شب را نمي‌گيرد…
هر معلولى را علتيست و هر پديده‌اى را پديد آورنده‌اى
بپذيريم كه در مواجهه با پديدآورندگان و زمينه‌سازان زندگى، همواره بى‌مهابا و مغرورانه برخورد کرده‌ایم…
سيطره نفوذ خود را از دل زمين و عمق اقيانوس‌ها به كهكشان‌هاى ميليون‌ها سال نورى دور از ما كشانده بوديم…
چرخه طبيعت را به بازى گرفته و با مجموعه شكل‌دهندگان محيط زيست هر برخوردى را روا مي‌داشتيم…
يك كلام، نظم نوين اين كره خاكى را به بازى گرفته بوديم و با زياده‌خواهى و زياده‌روى هر تغييرى را جايز مي‌دانستيم و پراشتها به پيش ميتاختيم…
و هرگز تصور نمي‌كرديم يك موجود ريز ذره‌بينى راه را بر ما ببندد و بگويد به كجا چنين شتابان؟
حال دنيا با واقعيتى تلخ روبروست و خواه و ناخواه بايد در سيستم اداره و مديريت خود بر اين گردونه‌ی گرد بازنگرى نموده و طرحى نو در بياندازيم.
ما آدميان از هر نوع، اعم از انسان‌هاى قانع و دوستدار زندگى آرام، زياده‌طلبان و سيرى ناپذيران و مخربين محيط زيست وخودخواهان، بايد بپذيريم كه طبيعت مي‌تواند بى ما نيز به حيات خود ادامه دهد حتى بى دردسرتر…
درس بزرگ كرونا به ما در دو كلمه نهفته است: مهربان باشيم
بى ترديد با سونامى همه جا را درنورديده كرونا جز با باهم كاركردن و براى هم كاركردن نمي‌توان آسيب‌هاى اين پديده به شدت مرموز را نه تنها به زانو درآورد بلكه قدرى به عقب راند…
مي‌بايد:
عقل‌هايمان را با مهربانى روى هم بريزيم
سرمايه‌هايمان را بى خساست در اختيار بگذاريم (هر كشور به اندازه وسع خود و دور از پنهان كارى)
اطلاعات و دستاوردهاي‌مان را با شفافيت روى ميز بگذاريم.
و بپذيريم كه اگر ميخواهيم خود زنده بمانيم بايد كمك كنيم كه همسايه‌مان زنده بماند و اين فرصت به دست نمى‌آيد جز با مهربانى بى‌مرز، مهربانى بى‌خش و مهربانى پاك و سرچشمه گرفته از عمق وجود…
پس بياييم:
با خود مهربان باشيم.
با ديگرى از هر نژاد و هر دين و آيينى مهربان باشيم. به محيط زيست پيرامونمان و شكل‌دهندگان آن عشق بورزيم (اعم از پرندگان و چرندگان، گل‌ها و گياهان، رودخانه‌ها و درياها، كوه‌ها و دره‌ها، هوايى كه تنفس مي‌كنيم، آبى كه مي‌نوشيم و افقى كه به نظاره نشسته‌ايم).و به نحو اولى به انسان‌هاى جاى‌جاى اين كره خاكى…
نه تنها خشونت بلكه نامهربانى را در همه ابعاد آن كنار بگذاريم و با جهان پيرامونمان با دوستى و برادرى و برابرى برخورد نماييم و باز بپذيريم كه ما همه رهروان يك كاروانيم كه در مقابل هر راهزنى مي‌بايد به كمك هم ايستادگى و دفع شر نماييم.
اين بار رهزن باهوش ما كروناست
با مهربانى
همدلى
همراهى
و همكارى
دور از ساده‌انگارى
و دور از بى‌فكرى ساده‌لوحانه و به‌دورانداختن اين باور غلط كه مرگ براى همسايه است، پذيرفته‌شده‌هاى علم پزشکى را جدى انگاشته و آن را رعايت كنيم اين يعنى در ابتدا با خود مهربان باشيم و در روى پا ماندن خود كوتاهى نكنيم.
همديگر را دوست بداريم و براى زنده ماندنمان بى تعصب زنده ماندن ديگران را هدف قرار بدهيم.
شايد بزعم عده‌اى سخت باشد وليكن ناشدنى نيست
فقط مهربان باشيم
با خود
و با بقيه.
ریاست اتاق بازرگانی، صنایع و معادن ایران و ایتالیا
افکارتان را باما در میان بگذارید
برای افزودن دیدگاه باید وارد شوید .