نوشته های برچسب خورده: ایتالیا

مجسمه داوود، نماد قدرت و زیبایی

براساس روایت مشهوری در کتاب مقدس، حضرت داوود، از پیامبران بنی‌اسرائیل، در نبردی نابرابر، بدون سلاح و تنها با قلاب‌سنگ، جالوت شرور و غول‌پیکر را از پای درآورده و با شمشیر خود او سرش را از بدن جدا می‌کند. این روایت انجیلی انگیزه ای برای ”میکل‌آنژ” جوان شد، که مجسمه ”داوود” را در مقیاسی بزرگ، لیکن در هیبتی کاملاً انسانی، خلق کرده و این اسطوره کتب مقدس ادیان آسمانی را به اثر جاودانه‌ای در تاریخ هنر مبدل سازد. داوود گرچه الگوی کاملی از شجاعت بی‌نظیر، قدرت غیرمنتظره و استقامت شگفت‌انگیز بود، اما اثر میکل‌آنژ بیش از آن‌که تندیسی در ستایش این شخصیت باشد، به نمادی از جمهوری فلورانس به‌عنوان یک دولت شهر مستقل تبدیل شد.
تاریخ، از تلاش “مایکل آنجلو” بین سالهای ۱۵۰۱ تا ۱۵۰۴ برای ساخت این مجسمه حکایت دارد. پیش از میکل آنژ مسئولان اداره امور کلیسای فلورانس که بیشتر شامل افراد انجمن صاحب نفوذ لباس‌پوشان پشمی (Woolen Cloth Guild) بودند، طرحی مبنی برساختن ۱۲ مجسمه بزرگ از روایات عهد قدیم بر روی دیوارهای کلیسای سانتا را داشتند که فقط دو مجسمه از دوازده مجسمه توسط “دوناتلو” و دستیارش “آگوستینو” ساخته شد. بعدها در پی اشتیاق به ادامه این پرو‍ژه در سال ۱۴۶۴ مجدداً قراردادی مبنی بر ساخت مجسمه داوود با “آگوستینو” بسته شد اما وی موفق شد تنها شمایل ابتدایی پاها، مچ و قسمتی از لباس و فضای بین دو پای مجسمه را بسازد و در سال ۱۴۶۶ پس از مرگ استادش “دوناتلو” به دلایل نامعلومی دست از کار کشید، و درپی آن قراردادی با “آنتونیو روسلو” مبنی بر ادامه پروژه بسته شد که بلافاصله فسخ گردید.
متاسفانه سنگ مرمری که از معدنی در “کاررا” در شهری واقع در منطقه اپوان آلپ در شمال توسکانی بدست آمده بود، بصورت مجسمه نیمه ساخته، به مدت ۲۵ سال در حیاط کلیسا بدون حفاظ رها شده بود که در سال ۱۵۰۰، در فهرست دارایی‌های کارگاهی نیمه‌کاره رها شده کلیسا این تکه سنگ را شمایلی از “داوود” نامیدند یک سال بعد، اسناد بدست آمده حکایت از آن دارد که پس از یکسال تلاش بمنظور یافتن هنرمندی دیگر که بتواند این تکه سنگ بزرگ مرمری را تبدیل به اثری هنری کند. آنها دستور دادند تا استادی که در زمینه مجسمه‌سازی بر روی این گونه سنگ‌های بزرگ که نام «غولی که بر روی دوپا سوار است» مهارت دارد این پروژه را بررسی کرده و نظر نهایی خود را اعلام کند. گرچه لئوناردو داوینچی و بسیاری دیگر مورد مشاوره قرارگرفتند اما این “میکل آنژ” جوان بود که با وجود دارا بودن 26 سال سن توانست اپرای را متقاعد کند که پروژه را به وی بسپارند و به دنبال آن در ۱۶ آگوست ۱۵۰۱ میکل آنژ به‌طور رسمی قراردادی مبنی بر ساخت مجسمه داوود با کلیسا منعقد کرد. او از شامگاه دوشنبه ۱۳ سپتامبر، یک ماه بعد از انعقاد قرارداد کار بر روی مجسمه را آغاز کرد، کاری که ۳ سال به طول انجامید. به تعبیر میکل‌آنژ ”هر سنگی مجسمه‌ای در درون خود دارد و وظیفه مجسمه‌ساز است که آن‌را آزاد کند!” او وضعیت ایستادن داوود را با الهام از ژست هرکول؛ قهرمانی که پیوند عمیقی با شهر فلورانس دارد، طراحی کرد و لذا مجسمه با استقبال وسیع مردمی مواجه شد.
این مجسمه همچنین نمونه‌ای ازسبک “کنتراپوستو”(Contrapposto ) شمایل انسان است. در اوج رنسانس سبک کنتراپوستو برداشتی از ویژگی‌های مشخص ازمجسمه‌های آنتیک بود. همانطور که در مجسمه داوود میکل‌آنژ مشخص است: شمایل انسانی که تمام وزن بدن را روی یک پا انداخته و پای دیگر در حالت تعادل می‌باشد که این حالت موجب می‌شود رانها و شانه‌های مجسمه در زاویه متضاد هم قرار بگیرند، و یک حالت S مانند به کل بالاتنه بدهند. بعلاوه صورت مجسمه به سمت چپ می‌باشد درحالی که دست چپ به سمت شانه چپ تکیه کرده و”اسلینگ” (Sling، نوعی سلاح برای پرتاب سنگ) از پشتش رو به پایین آویزان است. مجسمه داوود “میکل‌آنژ” معروفترین اثرمجسمه سازی دوران رنسانس و سمبل قدرت و زیبایی جوانی بدن انسان تبدیل شده ‌است. تناسب در این مجسمه بطور کامل رعایت نشده: سر و بالاتنه مقداری بزرگتر از پایین تنه ساخته شده‌، دستها نیز نسبتاً بزرگتر از حد معمول می‌باشند. بعضی معتقدند که این عدم تناسب به علت پیروی از سبک مانریست «Mannerist» می‌باشد درحالی که عده‌ای دیگر بر این باورند که چون از ابتدا قصد بر قرار گرفتن مجسمه بر روی دیوار بلند کلیسا بوده، این تناسب از زاویه پایین تر و دورتر درست جلوه می‌کند.
مجسمه داوود در جریان شورش سال ۱۵۷۱ آسیب دید، از این روی به گالری آکادمی هنرهای فلورانس انتقال یافت و تاکنون در آن مکان نگهداری می‌شود.

https://www.isna.ir/news

https://www.dw.com

https://fa.wikipedia.org/wiki

https://rezvanstone.ir/bl/statue-of-david

پس از درگذشت پیترو فررو، در سال 1949 ، فرزند وی میکله فررو (متولد سال 1927 در منطقه مونته‌کارلو، ثروتمندترین منطقه از کشور خودمختار موناکو است که در گذشته زیر نفوذ و حمایت دربار ایتالیا قرار داشت). فعالیت پدر را توسعه داد و این محصول شکلاتی خوشمزه را به صورت رسمی  از شهر کوچک آلبا روانه بازار کرد. در سال ۱۹۶۴،‌این خوراکی به «نوتلا» تغییر نام داد و بازاریابی برای آن در خارج از ایتالیا آغاز شد. نوتلا به نوعی ترکیبی از Nuts به معنای آجیل و پسوند رایج ایتالیایی ella – می‌باشد. میکله که اصول تجارت را به خوبی می دانست تمام توان خود را روی بازاریابی نام جدید و محصول تولیدی متمرکز کرد. وی در یکی ازنوشته های آن زمان خود آورده است: زمان آن بود تا تمام اروپا طعم استثنایی محصول خانوادگی فررو را بچشند.

به لطف مدیریت و چشم اندازهای میکله، نوتلا با شیشه‌های دوست داشتنی خود، در میان خانواده های اروپایی جایگاه ویژه‌ای بدست آورد. اما این برای تحقق رویاهای میکله کافی نبود و نام انتخابی به سرعت وجهه‌ای بین‌المللی به این محصول بخشید و شیشه های نوتلا راهی بازارهای جهان شدند. این موفقیت‌ها میکله را بر آن داشت تا به تولید محصولات بیشتری فکر کند و بدین ترتیب محصول بعدی این کمپانی یعنی تخم‌مرغ شانسی‌های فررو«Kinder Eggs» برای  نخستین بار در سال ۱۹۷۴ وارد بازار شد.

این تخم مرغ‌های شانسی شکلاتی بوده و داخل آن ها اسباب‌بازی هایی برای کودکان گذاشته شده بود که غالبا برای آنها جنبه جمع‌آوری کلکسیون داشت و همین موضوع باعث می‌شد که دائما علاقه به خرید تخم مرغ های بیشتری داشته باشند، البته نباید از طعم خوشمزه و دلچسب آن نیز غافل شد. اسباب‌بازی موجود در    «Kinder Eggs» ساخت یک شرکت کوچک درتورین ایتالیا، به نام «Produzioni Editoriali Aprile» است که موسس آن دو برادر هستند. در سالهای اخیر، فروش «Kinder Eggs» در صورتی که داخل آن اسباب‌بازی باشد از سوی دولت آمریکا به دلیل مسایل ایمنی ممنوع شده است و به همین علت، در این تخم‌مرغ‌ها، شکلات جایگزین اسباب‌بازی شده است. بسیاری از بزرگسالان اروپایی نیز به جمع‌آوری اسباب‌بازی داخل تخم‌مرغ‌ها علاقه دارند و حتی بازاری نیز برای آن تهیه شده، خصوصاً در آلمان چنین بازاری طرفداران زیادی دارد.

چند دهه مدیریت میکله بر مجموعه فررو، نتایج درخشانی را بدنبال داشت. تولید نوتلا در بیش از16 کارخانه از ایتالیا، آلمان، بلژیک، استرالیا، کانادا و برزیل گرفته تا هند، روسیه، آمریکا، ترکیه، آرژانتین، اکوادور و پورتوریکو؛ این محصول را به قهرمان صبحانه جهان مبدل کرده است. هم اکنون شرکت فررو مالک زیربرندهای مهمی مانند کیندر و روچر « Ferrero Rocher » است.

میکله فررو و مسیری که وی در راه موفقیت و ثبات کمپانی بزرگی چون فررو طی کرد، نمونه‌ای ارزشمند در دنیای اقتصاد و مدیریت به شمار می رود. میکله همانند پدرش فردی متین و آرام بود. روزنامه نگاران و نویسندگان دنیای تجارت بارها وی رابه عنوان فردی صادق در حوزه کسب و کار توصیف کرده اند. میکله پیوسته ضمن اشاره به روزهای دردناک جنگ جهانی و دوران سخت پس از آن؛ شرایط روز(گرسنگی و گرانی شکلات) را عامل اصلی بروز خلاقیت تولید فرمول اختصاصی خانواده فررو می‌دانست و هیچگاه آن را کاملا منحصر به ذهن و هوش پدرش ندانسته است. کارمندان نوتلا در تمام دوران، میکله را مدیری دلسوز و همیشه در دسترس توصیف کرده اند. میکله فررو اهمیت ویژه ای برای تبلیغات و بازاریابی محصولات قائل بود. نوتلا در دوران میکله یکی از قویترین مجموعه های تبلیغاتی و بازاریابی را در اختیار داشت و اهمیت این بخش برای مدیران گروه فررو همواره نتایج مثبتی را بدنبال داشته است چنانچه پس از درگذشت میکله در سال 2015، این کمپانی همچنان با قدرت به کار و تولید محصولات خود ادامه می‌دهد، و این نمونه دیگری از کسب و کارهای خانوادگی در ایتالیا محسوب می‌گردد. به دلیل محبوبیت این برند، روز 5 فوریه هر سال به نام “روز جهانی نوتلا ” نام‌گذاری شده است. “World Nutella Day”